Tου Θύμιου Λυμπερόπουλου
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα φαινόμενο αποκλειστικά οικονομικό. Είναι κατά βάση κοινωνικό. Είναι ένα μαστίγιο στα χέρια των δυνατών (μεγάλες δυνάμεις, πολυεθνικές κλπ.), με το οποίο χειραγωγούν και κατευθύνουν την ανθρωπότητα, μακριά από αξίες και ιδανικά. Με πρόσχημα την ανάπτυξη και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης κατασκευάζουν ηλίθια καταναλωτικά πρότυπα, τα οποία «επιβάλουν» στις κοινωνίες των ανθρώπων. Η ίδια η παγκοσμιοποίηση γεννά πολίτες που καταφεύγουν στο έγκλημα και στη διαφθορά προκειμένου να επιβιώσουν. Η διαπλοκή, η διαφθορά και η παγκοσμιοποίηση είναι σύμφυτες έννοιες που καταλήγουν στην τρομοκρατία, τις συνέπειες της οποίας τις πληρώνει η ανθρωπότητα.
Ο πλήρης τεχνολογικός εκσυγχρονισμός, αν και λανσάρεται ως προϊόν και διαδικασία που επιτρέπει στον άνθρωπο να κάνει ευκολότερη και καλύτερη τη ζωή του, εντούτοις έγινε το βασικό εργαλείο της παγκοσμιοποίησης με το οποίο θανατώνεται η ελπίδα και η ανεξαρτησία κάθε μικρής τοπικής, περιφερειακής ή εθνικής οικονομίας. Τα παραδείγματα της Airbnb και της Uber είναι χαρακτηριστικά της δράσης και των σκοπών των παγκόσμιων οικονομικών καρχαριών. Αυτών που τα τελευταία είκοσι χρόνια κατάφεραν να συγκεντρώσουν στα χέρια τους το σύνολο του παγκόσμιου πλούτου. Είναι χαρακτηριστικό της οικονομικής ανισότητας που πρεσβεύει και δημιουργεί η διεθνοποίηση, ότι το 8% των ανθρώπων έχει στην κατοχή του το 95% περίπου του παγκόσμιου χρήματος. Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα και μια κεκαλυμμένη δουλεία από την οποία δεν θα μπορεί να ξεφύγει κανείς, ανεξάρτητα από το επίπεδο εκπαίδευσης, μόρφωσης, επαγγέλματος. Μας ετοιμάζουν ένα μέλλον με… μπλοκάκι. Υπάλληλοι-δούλοι των πολυεθνικών και θα εργαζόμαστε όχι για να δημιουργήσουμε, απλά για να συνεισφέρουμε στο παγκόσμιο πορτοφόλι των πολυεθνικών και των μετόχων τους.
Η Αποεθνικοποίηση της Οικονομίας
Το κράτος, με την έννοια που το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, κινδυνεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν μπορεί –ή δεν θέλει– να ελέγξει τη διασφάλιση των πόρων και των εσόδων του. Και το χειρότερο είναι (χαρακτηριστικό παράδειγμα η χώρα μας) ότι ενσωματώνει στην εθνική νομοθεσία, κανονισμούς και νόμους που ενισχύουν τη δράση των πολυεθνικών και την αποεθνικοποίηση της οικονομίας. Αυτό το έργο το είδαμε πολλές φορές από το 2010 και μετά. Η εποχή των μνημονίων «συνέπεσε» με την κυριαρχία των πολυεθνικών, σε μια χώρα που έχει την οικονομία της στην εντατική, την εθνική της κυριαρχία μισοπεθαμένη και τους ανθρώπους της στείρους από όνειρα, ελπίδα και ζωή.
Uber και Airbnb
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης, ας δούμε τον τρόπο λειτουργίας δύο εταιρειών-προϊόντων της διεθνοποίησης, της Uber και της Airbnb. Με αιχμή του δόρατος την τεχνολογία κατέλυσαν κάθε νόμο και κανόνα που διέπει εθνικές νομοθεσίες στους τομείς του τουρισμού και των μεταφορών. Εν μια νυκτί μετέτρεψαν σπίτια σε ξενοδοχεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα σε ταξί. Στις περισσότερες χώρες οι κυβερνήσεις έχουν κινήσει διαδικασίες προστασίας των καταναλωτών από την παράνομη δράση τους και η δικαιοσύνη επισπεύδει αποφάσεις καταδίκης με χρηματικά πρόστιμα για τις μεθόδους και τις πρακτικές τους.
Αλλά αυτό καθόλου δεν τους ενοχλεί. Άλλωστε, δεν δίνουν λόγο σε κανένα. Δεν ελέγχονται, δεν φορολογούνται, δεν πληρώνουν σε κανέναν και για τίποτα. Ότι έκαναν παλαιότερα οι εγχώριοι νταβατζήδες (βλέπε θαλασσοδάνεια, φοροαπαλλαγές, αναθέσεις μεγάλων δημοσίων έργων, κλπ.) το κάνουν τώρα οι διεθνείς οικονομικοί καρχαρίες. Φωτεινές εξαιρέσεις όπως η Ουγγαρία, κάποιες Ομοσπονδίες της Γερμανίας, ή η περιφέρεια της Μαδρίτης στην Ισπανία, που απαγόρευσαν εντελώς την λειτουργία της Uber, αντί να αποτελέσουν οδηγό και παράδειγμα για τους υπόλοιπους, έμειναν μόνο εξαίρεση στον κανόνα. Η αφαίμαξη εθνικού πλούτου νομιμοποιήθηκε μέσα από την εξάπλωση του παγκόσμιου εμπορίου. Κι όμως υπάρχουν πολιτικοί που όχι μόνο δεν καταγγέλλουν και δεν πολεμούν αυτές τις πρακτικές, αντίθετα τις επικοινωνούν, τις ενθαρρύνουν και τις υποστηρίζουν.
Ο αθέμιτος ανταγωνισμός, το αθέμιτο κέρδος, η διαπλοκή, είναι τα βασικά γνωρίσματα του παγκόσμιο επιχειρείν. Το μέγεθος της φτωχοποίησης των κοινωνιών είναι ο δείκτης της διείσδυσης της παγκοσμιοποίησης. Και στην περίπτωση της Ελλάδας οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Δείτε το ποσοστό ανεργίας, τον αριθμό των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, την μείωση των συντάξεων, την κατακόρυφη πτώση του κατώτατου μισθού, την διόγκωση της φορολογίας, την σμίκρυνση του ΑΕΠ, την ανεξέλεγκτη αύξηση του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους (κόκκινα δάνεια) και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας. Στο στόχαστρο έχει μπει η ιδιωτική και δημόσια περιουσία. Ενέργεια, ορυκτός πλούτος, τουρισμός. Αφού τα κατακτήσουν, θα ασχοληθούν με την παιδεία και τον πολιτισμό. Η ρομποτοποίηση των Ελλήνων και των λαών θα είναι η τελική τους νίκη.
Η οικονομία έπαψε να υπηρετεί τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, ο σύγχρονος Έλληνας, αλυσοδέθηκε στο άρμα της παγκοσμιοποίησης και σέρνεται στο αύριο, ως λάφυρο των πολυεθνικών και των καρτέλ που κλείνουν το μάτι (ως ευχαριστώ) στους εγχώριους πολιτικούς συνεταίρους τους. Αυτούς που μας έσωσαν στο πρόσφατο παρελθόν, αυτούς που υπόσχονται να μας σώσουν στο άμεσο μέλλον.
Αριστερές ιδεοληψίες (δαιμονοποίηση του κέρδους) και δεξιές προκαταλήψεις (αγιοποίηση της διαπλοκής, του αθέμιτου ανταγωνισμού και του αθέμιτου κέρδους) αλληλοσυγκρούονται πάνω από το άψυχο πτώμα της χώρας που είχε την ατυχία της πολιτικής λειψανδρίας σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας της.
Καληνύχτα Ελλάδα…
Υ.Γ.: Η τύχη των λαών είναι στα χέρια των απλών ανθρώπων και όχι των υπαλλήλων (πολιτικών) της παγκοσμιοποίησης. Μια κοινωνική επανάσταση φαντάζει μονόδρομος σωτηρίας για την διατήρηση της δημοκρατίας, την επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, της δικαιοσύνης στην οικονομία, της δικαίωσης της εργασίας και της δημιουργίας νέων πολιτικών που θα επαναφέρουν συνθήκες θεμιτού κέρδους και αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους ανθρώπους.